Het schooljaar dat was......
Toen de redakteie van dit veelgelezen blad mij verzocht iets
te schrijven over het afgelopen jaar, dacht ik: dat is gemak-
kelijker gevraagd, dan gedaan.
Wat gebeurde er dit jaar?
Twee hoogtepunten springen dan naar voren, n.l. de viering
van het 10-jarig bestaan van de school en de eerste MAVO-4
examens.
Om met dit laatste te beginnen: het allereerste MAVO-examen
was voor leerkrachten en leerlingen een groot succes. Alle
kandidaten slaagden!
Voor het eerste in de geschiedenis van de school een 100%
geslaagde score.
Ja, en dan was er nog de uitgestelde viering van het 10-jarig
bestaan. Twee avonden achter elkaar het toneelstuk: "Hoogheid,
Uw Kameel staat voor", waarbij bleek dat tussen de speelsters
en spelers zich regelrechte natuurtalenten bevonden. (Zeker
tijdens de lessen geoefend).
De schoolavonden op vrijdag kwamen minder voor dan in het jaar
ervoor. Heeft de tegenwoordige 4e klas minder organisatietalent?
Gelukkig zorgde de redaktie van de schoolkrant voor een regel-
matig verschijnen en had bronnen voldoende om iedere maand
de leerlingen te boeien.
Ver vóór de Tweede Kamer verkiezingen verkeerde de school al
in een verkiezingsroes door de leden voor het schoolparlement
te kiezen. Ik hoop alleen dat de kiezers nu ook achter hun
gekozen medeleerlingen staan, zodat positieve resultaten voor
de gehele schoolgemeenschap het gevolg zullen zijn van het
werk van het schoolparlement.
Tenslotte wil ik van deze gelegenheid gebruik maken, mede na-
mens allen aan de KAGAWA-MAVO verbonden, om alle leerlingen
en hun ouders een gezegend Kerstfeest, een prettige Kerst-
vakantie en een voorspoedig 1973 toe te wensen.
P. Bleijenberg.
4
|
Mapje.
Het mapje is een nuttig ding voor je ouders, maar ook voor
jezelf. Je ouders kunnen zo zien hoe het op school met je gaat.
Voor jezelf kan het mapje ook wel fijn zijn als je geld krijgt
als je geen onvoldoendes hebt. Maar het mapje kan ook goed
waardeloos zijn als je ouders je verbieden zaterdagavond weg
te gaan als je onvoldoendes hebt. De meeste mensen hier op
school vinden het mapje waardeloos, omdat ze thuis straf krij-
gen als ze veel onvoldoendes hebben. Maar dan vatten die ou-
ders het mapje helemaal verkeerd op, want je moet achter het
mapje geen beloning of straf zetten.
Je moet zelf inzien, dat als je veel onvoldoendes hebt, het
slecht gaat. Dan moet er een lichtje bij jezelf gaan branden
en je moet uit jezelf harder gaan werken.
Je ouders mogen je af en toe wel eens hartig toespreken, maar
ze moeten je niet gaan verbieden 's avonds uit te gaan.
Je moet dus wel zien of het goed of slecht gaat, en als het
slecht gaat moet je er dus vanzelf harder voor gaan werken.
Alleen het systeem met de streepjes is niet zo best, vinden wij
want als je ergens een 2 of een 3 voor hebt gehaald, kan je
nog zeggen:"Ach, het was toch maar een vijf".
Maar je verantwoordelijkheidsgevoel moet zo groot zijn, dat je
er eerlijk voor uit durft te komen als het een 3 of 2 was.
Maar als je ouders erg streng zijn, wat het mapje betreft, kun-
nen wij best indenken dat je zegt dat het een 5 was.
Het systeem wat in de vierde klas wordt toegepast is dus goed
waardeloos voor dit soort mensen.
Maar wij geloven wel, dat dit systeem toch voordelen geeft.
Het is n.l. zo, dat sommige ouders alleen naar streepjes kij-
ken. Staat er dan een goed cijfer bij, dan compenseert dit goe-
de cijfer tenminste nog enigszins het slechte.
Dat was iets over de nadelen van het mapje.
Hanny Hederik
Kees Kroon.
p.s. Laat je ouders dit maar eens lezen, misschien bereik je
ermee dat je er dan geen straf meer voor krijgt.
5
|
advertentie
