We wachtten in de hall op de anderen, voor wie het vinden van
de goede deur ook een probleem was. Je zag waar je zijn moest,
maar je kon er niet komen. Lastig hoor. Ik zag nog, dat de
stoelen van leer waren. Ik heb ook gezien dat de vloerbedek-
king van wol was, maar dat kwam omdat mijn bril op de grond
viel en ik er persé over de grond moest kruipen om hem te pak-
ken. Eindelijk liepen we achter onze rondleider aan, Kees hele-
maal achteraan. Die voelde zich blijkbaar te goed voor ons.
Ik zei, dat het boven vast veel lelijker was, want ik had al
in de kantoren gekeken en die vond ik niet mooi.
We propten ons in een "Race-lift" (nieuw woord van Evert).
De lift ging zo hard, dat het leek of je maag in je omhoog
rees en bij het remmen weer zo tot je schoenen zonk.
Dit had tot gevolg dat Hans Baak op de 14e meteen uit de lift
op de vloer plofte (van misselijkheid natuurlijk!).
Mijn woorden werden gelogenstraft , want het was boven bijna
net zo mooi als beneden. De stemming was erin. Ik liep nog
wel een luidsprekertje omver, maar dat zag niemand dus dat
kon de pret niet drukken. Na het prachtige uitzicht uitbundig
te hebben geprezen, ging iedereen zitten.
De man schraapte zijn keel, verzamelde al zijn moed en zei:
"Hartelijk welkom! " Dat was voorlopig alles, maar één uit
zijn gehoor antwoordde: "Eet smakelijk!"
Op precies dezelfde toon en even hard. De man keek een beetje
benauwd, maar zei geduldig en vriendelijk: "Ik ben Van Putten
van de afdeling Personeel". waarop even vriendelijk klonk:
"Nou ik ben Kees Kroon". Verder luisterde iedereen rustig
naar wat hij vertelde. Het kwam in het kort hierop neer:
Het gaat goed met de verzekering. Dit jaar betalen alle Neder-
landers samen f.3 milj. premie. Er is f. 6531 milj belegd ka-
pitaal. De maatschappij belegt dit geld in huizen, effecten
en leningen. De 8000 personeelsleden zijn sterk gespeciali-
seerd. (Iemand die meer wil weten, vraag dat maar aan een 4e
klasser, anders wordt dit een vervolgverhaal).
Meneer Van Putten zei, dat het gebouw 60 milj had gekost, wat
goedkoop was, hetgeen we allemaal prompt geloofden.
Dat het goed gaat met de verzekering kon je ook zien aan het
prachtige restaurant, aan de paternoster-postliften, aan de
roltrappen (Waar je ook langs kon glijden, maar dat mocht niet)
kortom aan het hele gebouw, dat beetje roest aan de buitenkant
proberen ze ook nog weg te krijgen. We kregen allemaal een
kop thee en een poster met een elastiekje eromheen (Ik zag ze
er la mee vechten, foei!) Willy v.d.Hout
8
|
Origineel KAGAWA-festijn.
De Kagawa had een fijn spelletje bedacht, de letters KAGAWA-
MAVO moesten worden bijelkaar geraapt en zo moest dus de
groep gevormd worden, het was de bedoeling dat je in een lokaal
ging vragen of ze daar ook nog letters nodig hadden, maar dit
werd pas begrepen, toen het afgelopen was. Zodoende was het
nogal een chaos.
Opdrachten. Je kreeg een cryptogram in je handen geduwd, let-
ters die je daarvan niet wist, kon je dan weer verdienen door de
volgende opdrachten goed uit te voeren, waarna je dan de let-
ters, die je nodig had, kon gaan vragen beneden.
Een verslag schrijven, iets wat vaak door 5 verschillende men-
sen in een groep werd gedaan, dit was dus iets waar ze nogal
moeite mee hadden, in sommige groepen kapten ze er tenmin-
ste al na 3 regels mee en lieten de rest aan de andere groeps-
leden over.
Van rietjes iets bouwen, dit mocht met behulp van lijm, na-
tuurlijk waren er eigenwijzen, die met draadjes en plakband
gingen zitten klungelen, bij de beoordeling moesten de draad-
jes er dan af en zo storrte het bouwwerk dan met een donderend
geraas inelkaar.
Een schilderijtje maken, door stukjes van rietjes op een zwart
vel papier te plakken.
Dierenfiguurtjes maken van ijzerdraad. Ze moesten wel herkend
worden, dit was wel moeilijk, want er waren groepen die kwamen
met een rolletje ijzerdraad en zeiden dat: "dit is een regen-
worm".
Een lauwerkrans maken van crepepapier, rond een ding van ijzer-
draad, er werden ook wel grafkransen gemaakt, waarop dan te
lezen stond: "Rest in peace" en meer zulke dingen.
Reclamespotjes maken, er waren er bij waar je bleef gillen van
het lachen, maar er waren er ook waar je haast niets van ver-
staan kon en waar je dus eigenlijk niet van kon zeggen of het
leuk was.
Uitslag: eerste groep van Moor
tweede groep van Verveer.
Al met al was het toch een geslaagd sinterklaasfeest, vooral
de laatste mededeling: "Tot donderdag, jongens".
Rita Haasdijk,
Patty Veenis.
9
|