Kagawa
 advertentie



 
 Modules
· Startpagina
· 01. Het begin .. ..en wie zijn wij.
· 02. Opsporing verzocht.
· 03. Klassenfoto archief.
· 04. Schoolfoto archief.
· 05. Schooldocumenten.
· 06. Reünie 27-03-2004.
· 07. Personeelsbestand.
· 08. Thuis bij .......
· 09. Reacties.
· 10. Contact.
· 11. Schoolkranten
· 12. Felicitaties dhr Vernel
· 13. Nieuws archief startpagina
· 14. Wensen 2012-2013
· 15. Familieberichten
 
 Totaal Hits
We ontvingen
3055586
paginabezoeken sinds 6 april 2007
 
Uw reporter is voor de rubriek “Thuis bij ……” op bezoek geweest bij Kees Nieboer, tja waarom Kees Nieboer zult u denken, nou daar is wel een verklaring voor te vinden: allereerst moest het een man zijn die dus als tweede leerling werd geïnterviewd, hij moest in het eerste jaar van de Kagawa Ulo, 1961-1962, hebben gezeten en de Kagawa met goed gevolg na 4 jaar hebben verlaten. Dus Kees was een van de kandidaten die daaraan voldeed en wat ook nog heel goed uitkwam was dat Kees in de buurt van Den Haag woonachtig is.
Leny Jongbloed zag, heel spits gevonden, het verband tussen haar en de keuze op Kees Nieboer, zij is namelijk woonachtig aan de Nieboerweg. Maar beste lezers gelukkig is dat niet de reden want dan zou dit waarschijnlijk het laatste interview zijn, want zie maar eens een Kagawanees te vinden met de achternaam “Citer”, de verwijzing naar de straatnaam waar Kees woonachtig is.
Maar eerst moest ik nog aan Kees vragen of hij wel mee wilde werken aan het interview en daarna nog een afspraak maken voor het interview, alles is dus gelukt want anders zou ik echt niet aan dit verhaal begonnen zijn. Veel leesplezier!!
Ondanks dat ik nu wel enige ervaring (2 interviews) heb, was ik toch wel gespannen toen ik vanuit Zoetermeer richting Rijswijk reed, natuurlijk van te voren de weg op de routeplanner bekeken. Ja, ik ben niet in het bezit van een TomTom dus moet ik het doen met een HenkHenk en dat heeft wel gewerkt want vijf minuten te vroeg stond ik voor de deur van het portiek. Kees woont in een portiekflatwoning drie hoog, als ik het zo zou moeten schatten gebouwd in de jaren 60. Beneden aanbellen en even later klonk er vriendelijk “Hallo” en de portiekdeur ging automatisch open. Drie hoog; in mijn Kagawatijd woonden we twee hoog, dus dit werd een kuitenbijter. Het portiek deed me echt denken aan mijn ouderlijk huis, twaalf treden en dan een plateau. Vroeger nam ik de trap (twaalf treden) in één keer naar beneden; in drie sprongen was ik beneden. Nu begin ik daar zeker niet meer aan, eerst maar eens zien om op drie hoog te komen. De deur stond al open en ik zag, terwijl ik met de laatste trap bezig was, Kees al in de deuropening staan. Een lange man met grijs krulletjeshaar en een afgetraind lichaam, ja dat kon je wel zien dat Kees nog steeds aan sport doet. We schudden elkaar de hand en ook voor Kees had ik een bossie meegebracht. “Kan dat wel voor een man?” had ik nog overwogen, “maar ik kan het bossie altijd aan zijn vrouw geven.” Dit ging dus niet op want Kees woont alleen en aan die mogelijkheid had ik dus niet gedacht. Binnen was het echt een jaren 60 woning als ik zo de indeling zag. De huiskamer was goed gevuld met planten, dat moet een hobby van Kees zijn en er stond als blikvanger ook een groot aquarium voor vissen. We namen plaats aan de eetkamertafel vlak bij de computers (twee) en een opvallende hoeveelheid (stapels) cd's of cd-roms. Ik had gelukkig mijn extern geheugen ook bij me en zette die aan om later het gesprek te kunnen terugluisteren.

Uitzicht op ........
We kwamen aan de hand van het aanzetten van mijn extern geheugen (memorecorder) tot de slotsom dat voor ons allebei gold dat ons geheugen niet is wat het moest zijn. Ik vroeg aan Kees of hij wel op de website gelezen had wat de bedoeling van het interview was en Kees antwoordde met enige zelfkennis: "Ik moet je zeggen: ik ben ontzettend lui wat dat betreft." Nu dat was duidelijke taal en Kees zette een van de twee computers aan om zo alsnog een blik te werpen op het resultaat van vorige interviews. Het opstarten van het oude beestje nam de nodige tijd in beslag dus ging het gesprek gewoon verder. Kees had zijn mapje gevonden en doorgenomen, met papieren n.a.v. de laatste reünie in 2004. Hij had daarin verzameld de mailtjes met Dolly, klassenfoto s met namen, een lijst met de gevonden Kagawaleerlingen enz. enz. Gert-Jan Boerhout, Leen Kool en Peter Sips: zomaar een paar van zijn klasgenoten waarvan hij de namen nog weet. Kees: "Tja we zijn eigenlijk de oudsten kagawanezen en het geheugen is slechter." En Kees kan dat geheugen natuurlijk niet zo gemakkelijk oproepen als ik met mijn memorecorder.

mei 2011 Kees Nieboer
”Kees weet je dat je bij mijn zus in de klas hebt gezeten?” “Je meent het en wie was dat dan?” “Maaike van Huisstede.” “Naam klinkt bekend ja, en was zij ook op de reünie dan?” “Ja, zij was ook op de reünie.” “Ben ik daar dan helemaal aan voorbij gelopen?” Op de klassenfoto wees ik haar aan en Kees reageerde: “Jeetje ja, daar ben ik dan ongetwijfeld aan voorbij gelopen.” Dat zal gebeurd zijn, want zij is natuurlijk ook een paar jaartjes ouder geworden. “Ik ben wel een broer en een zus (red. waarschijnlijk neef en nicht) op de reünie tegengekomen: Joop en Nelly van Egmond, leuk mee staan praten, we zouden mailen maar daar is niets van gekomen. En er zat ook een Wallison, een bijzondere naam, bij ons in de klas en nu op mijn werk loopt er ook een Wallison. Ik heb nog gevraagd of het familie was maar helaas geen familie.”
In een tussengesprek wat hier verder niet weergeven wordt hadden we het over de richting waar Overvoorde lag en Kees reageerde daar als volgt op: “Ja, ja, je zit goed, mannen hebben een kompas en vrouwen zitten in het rond te wijzen.” Die kwam er zo vlot uit, die moet hij meer gebruikt hebben. Kees: “Volgens mij waren er in het eerste jaar een stuk of 4 eerste klassen.” “Nou Kees volgens de jaarverslagen die wij hebben gevonden zijn jullie begonnen met 2 eerste klassen, in totaal 74 leerlingen, en gelukkig maar, anders moeten we nog op zoek naar drie klassenfoto’s. Jouw klassenfoto hebben we gevonden, zie hier met namen.” Kees: “O, ja dit was een aparte klasgenoot Lucien heet hij geloof ik.” "Ja, Lucien Bergamin." Kees: “Wel een heel aparte gozer, echt heel apart, echt heel heeeeeel bijzonder, ik ben nog wel eens bij hem thuis geweest. Is hij ook gevonden?” "Ja, hij is gevonden maar heeft verder geen interesse in zijn Kagawaverleden, hoewel hij wel een aantal vragen van mij beantwoord heeft." Kees: “Typisch een bijzondere man dan.” Van de tweede klas zijn geen foto’s want dat jaar zijn er geen klassenfoto’s gemaakt. Kees: “Dan hoef ik er ook niet naar te zoeken.” Kees: “Ik weet nog wel, het zal in de tweede klas zijn geweest, we hadden Algebra van een heel jong broekie.” Dat zal dhr. Bijkerk zijn geweest. “Ja, dat klopt en dat ging er goed in bij mij, ik haalde hoge cijfers en toen werd er gezegd: ik moest maar wiskunde A gaan doen. Maar daar kregen we dhr. Vernel voor, die gaf heel anders les en had natuurlijk ook nog zijn “hoofd” activiteiten, en dat lag me niet zo, ik ben toen na een half jaar weer teruggegaan. Ik kon het op de een of andere manier niet bijbenen. Dat was het enige moment dat ik rechtstreeks les van dhr. Vernel kreeg.”
Zijn jullie gelijk begonnen in het nieuwe hoofdgebouw of in het noodgebouw? Kees: “Ja gelijk in het hoofdgebouw, de noodbouw kwam pas twee of drie jaar later.” Jullie zijn begonnen met niet zoveel leraren? Kees: “Neen, de meest bijzondere was natuurlijk dhr. Pot, de oude Pot, zo!!!!!!! Zooooo!!!” Was je een voorstander van dhr. Pot of stond je aan de andere kant; want uit de verhalen heb ik begrepen dat er twee groepen waren voor en tegen? Kees: “Nou ik kreeg later pas waardering voor hem maar in mijn actieve Mulojaren hoefde het voor mij niet, neen. Maar ik moet zeggen dat ik achteraf waardering heb gekregen voor de manier waarop hij het deed. De manier waarop hij zich staande hield, toon aangaf, de klas er onder hield en toch ook les gaf en zijn hele optreden, daar zat heel veel kwaliteit in.” Ik heb begrepen dat er twee mogelijkheden waren, je zat goed bij hem of je was de pineut? Kees: ”Als hij de pik op je had dan zocht hij je op , hij wist ook wel wie de verkeerde leerlingen waren die zijn gezag ondermijnden. Want daar hield hij niet van, hij had gezag en de rest moest alleen maar leren. Hij was ook heel erg hard, je moest uitkijken.” Kees: “Ik weet wel dat er sprake was van nog een Pot, en die was heel anders die is toen in Rijswijk gaan werken want mijn buurvrouw heeft ook les gehad van een dhr. Pot in Rijswijk.” Beide heren Pot zijn na de Kagawa in Rijswijk gaan werken.
Kees: “En andere leraren die ik me herinner zijn Bleijenberg, Bijkerk, Vermeij en Veller, ook zo’n broekie als je dat nu op de foto ziet, hij doet niet onder voor de leerlingen op de klassenfoto.” En mevrouw Busink? Kees: “Dat kan ik mij niet herinneren, ik heb haar waarschijnlijk niet zo beleefd. Trouwens moet je hier zien op de klassenfoto: (klas 3 1963-1964), dat (Tineke Broekema) was wel dhr. Pot zijn lievelingetje maar dat is ook duidelijk te zien, ha ha ha.“ In de kast wordt door Kees gezocht naar zijn rapport, en na enig zoekwerk wordt het gevonden. Daaruit bleek dat Kees het eerste jaar op de Kagawa Ulo in klas 1b zat, dus de klassenfoto op de website is van klas 1b en we zijn dus op zoek naar de klassenfoto van klas 1a 1961-1962. Kees liet nog even zien, dat zijn cijfers voor wiskunde inderdaad hoog waren zodoende mocht hij wiskunde A gaan doen, wat hij een half jaartje geprobeerd heeft en toen is hij afgehaakt. Ik was wel technisch aangelegd, want tijdens een van de natuurkundelessen van dhr. Vernel, had dhr Vernel drie lampen getekend op het bord en andere leerlingen moesten deze parallel- en in serie- schakeling tekenen, niemand lukte dat maar voor mij was dat geen probleem. (red. Kees heeft toch wel les gehad van dhr. Vernel en niet zoals hij zich herinnert alleen maar Wiskunde A. Het eerste jaar moet hij haast ook wel les van dhr. Vernel hebben gehad omdat er toen eigenlijk maar twee en een halve leerkrachten waren: dhr. Vernel en dhr. Bleijenberg, en voor Frans dhr. de Waal, hoofd van de lagere school; dhr. Pot kwam pas in mei van het jaar 1962)

Je ziet wel wie het lievelingetje van dhr. Pot was, ha ha ha

Kees 1961-1962 1e klas
Na de Kagawa Ulo is Kees naar de UTS gegaan wat een jaartje later MTS werd genoemd en waar hij het diploma van heeft gehaald. Ook heeft hij nog elektrotechnische opleidingen gevolgd en is zodoende in de elektrotechniek terecht gekomen. Hij is begonnen als monteur: het repareren, modificeren en aanpassen van meet en regel apparatuur. Later is hij in de telefonische verkoop terecht gekomen. Overgestapt naar een eigen bedrijfje van een ex collega, maar dat werd 7 jaar later verkocht, en hij is meegegaan naar de nieuwe eigenaar en werkt daar nu nog. Kees voert de verkoop van de firma Sensor Data aan, een bedrijf dat in de verkoop van sensoren doet, sensoren voor het meten van: temperatuur - %relatieve vochtigheid - druk - licht - luchtsnelheid en registratie apparatuur voor het opslaan van deze meetgegevens. In hoofdzaak verkoop / marketing / engineering. Het betreft dus apparatuur dat in de meet & regeltechniek wordt toegepast, b.v om (iets herkenbaars te noemen) voelers die in de westlandse kassen vocht / temperatuur meten en hun meetwaarden doorgeven aan de regelsystemen.
Kees heeft nu 31 jaar, in dit huis gewoond, en is nu wel op zoek naar een andere woning. Waarschijnlijk gaat hij binnenkort wat kopen in Den Haag. Hij zal wel al het groen voor de deur van deze woning gaan missen, want Den Haag is niet zo groen en veelal auto’s en nog meer auto’s.
Kees: “Ik heb destijds een mail aan Dolly gestuurd over een herinnering aan dhr. Pot (de oude); het verhaal ging als volgt: “Ik ben uit de allereerste klas van de Kagawa Ulo en heb dus ook dhr. Pot meegemaakt. Hij had vele streken en één er van was dat hij op een goede morgen weer eens, (want dat was zo), uitdagend de klas binnenkwam, zo van heb het lef niet …… en na enige tijd trots vertelde dat hij de Kozakkendans machtig was. Het was de bedoeling dat wij hierop een reactie gaven maar die kwam niet zo erg los. Dus begon dhr. Pot enige leerlingen daar op aan te spreken. Mijn tafel stond vooraan en ik mocht mijn mening ook geven. Nou ik was er niet zo van onder de indruk en dat was natuurlijk goed fout. Ik werd uitgedaagd om in het front van de klas de Kozakkendans op de grond uit te voeren. Het leek me geen probleem, dus ik naar voren, ik viel om, dat was natuurlijk lachen door iedereen in de klas. Dhr. Pot op z’n Haags “nou dat ging niet echt goed” waarna we nog een staaltje Kozakkendans van de trotse heer Pot te zien kregen: hij kon het echt.”

Kees 1964-1965 klas 4.
Kees: “Wij zijn als eerste leerlingen van de Kagawa Ulo flink aangepakt, wij moesten natuurlijk bewijzen dat de Kagawa een goede school was.” Ja, Kees dat zouden ze wel willen maar we moeten niet vergeten dat er met twee eerste klassen begonnen werd (74 leerlingen) en dat er in de derde klas (37 leerlingen) en vierde klas nog maar een klas over was van 26 leerlingen waarvan er één niet geslaagd is voor het Ulo diploma. Maar waar zijn de 48 leerlingen (74-26=48) gebleven die ook in 1961-1962 op de Kagawa Ulo zijn begonnen?
De computer is ondertussen allang opgestart dus we gaan even kijken naar de website: de rubriek “Thuis bij ……….” Kees vraagt waar hij heen moet? “www. Kagawa.nl, Kees”, “ Tja dat kan haast niet anders, zo simpel.” Waarom heb je twee computers staan Kees? “Nou op de oude computer staat nog een database, die ik nog steeds niet op de nieuwe heb overgezet, voor de kerstkaarten.” Oh, dus je zet hem eigenlijk maar een keer per jaar aan? “Ja, precies lachen hè.” Aangekomen op de startpagina: “Tja, dat zijn Vernel en Bleijenberg”; je moet nu naar de rubriek “thuis bij ……….” en Kees klikt het aan. “Kijk Kees de ruimte is al helemaal voor je gereserveerd. En ik moet zo nog even een paar foto’s van je maken.” We bekijken de pagina’s van dhr. Vernel en van Leny Jongbloed. Bij de pagina van Leny vallen de plaatjes van de voor het examen gelezen boeken op. Kees weet zich alleen te herinneren dat hij ook boeken voor zijn examen (Nederlands, Engels, Duits en Frans) moest lezen maar gedichten daar weet hij niets meer van, of vergeten of nooit gehad.
We gaan nu even de klassenfoto’s bekijken. Welke herinneringen van klasgenoten komen naar boven als Kees de klassenfoto’s bekijkt? We beginnen met de eerste klas van 1961-1962 klas 1b. Kees: “Lucien Bergamin, ik ben wel eens bij hem thuis geweest op het Randveen en behalve dat ik Lucien al een aparte jongen vond was het daar thuis toch ook echt apart, echt een beleving, die ik dus niet vergeten ben. Leen Spaans een bekende naam maar volgens mij niet mee in de 4e gezeten, hij is eerder van school gegaan. Ik heb hem ook niet gezien op de reünie want dat waren Leen Kool en Joop en Nelly van Egmond, Nel Rodermond, Cock Bregman, Thijs Tuurenhout en Peter Sips. Maaike van Huisstede, die was volgens mij een beetje stil. En Hans Rose, die was ook op de reünie maar daar heb ik geloof ik niet mee in de 4e klas gezeten. Paul van der Poel ook zo’n bekende naam maar niet samen in de examenklas gezeten. Ja, Rina Wallison, had een kenmerkend hoofd en was heel erg aardig, Ria Vink!! ja die was wel de favoriet van de meeste mannen uit de klas. Op de reünie heeft Cock Bregman zelfs nog haar naam laten omroepen of ze er misschien ook was, maar helaas. Bart van Putten, woonde die op het Dalveen? Dan is het mijn buurjongen, daar ben ik nog mee opgetrokken, maar ik wist niet dat ik daar nog mee in de klas heb gezeten, wat leuk! Peter Sips en Rita Visser, ook hele bekende namen. Kees Nieboer daar zullen we het maar niet over hebben en Erik IJsbertse had dacht ik de bijnaam “de muis” of was dat nu Bert Berkel? En Leen Kool en Joop van Egmond spreken voor zich. Ik weet helaas niet zoveel voor je maar ja ik had echt m’n handen vol aan al dat huiswerk in die tijd.” We pakken de klassenfoto van de 4e klas erbij. Kees: ”Leen Kool komt steeds weer terug, zijn uiterlijk is ook duidelijk herkenbaar en Noortje van der Kleij……….” Henk: ”Noortje was een van de dames die regelmatig een conflictje had met dhr. Pot.” Kees: “……… nee, dat was er eentje die lik op stuk gaf, die was kort aan. ……Anja van Dijk was ook een dame waarvan ik dacht, nou die is wel leuk; Nel Rodermond heb ik gezien op de reünie. En Agnes Ouwens Nagell, ja ook een hele leuke dame, ben wel nieuwsgierig wat die allemaal heeft meegemaakt, die zou ik nog wel eens willen ontmoeten. Peter Sips en Cock Bregman trokken altijd met elkaar op. Margie Barkey heb ik ook gezien op de reünie en dan is dat natuurlijk de hartenwens van alle mannen: Ria Vink!
Ik weet nog wel, dat je achter de school het sportveld had en daarvoor een sloot. In de winter toen er ijs op de sloot lag was het natuurlijk een sport om daar overheen te lopen en prompt ging er natuurlijk een de sloot in, ik weet helaas alleen niet meer wie dat was.” Mochten jullie ook van het schoolplein af? Kees: “Nou in het begin wel maar later niet meer, ik weet nog wel als de bakker dan langs reed in de pauze dan kreeg ik van hem een paar puntjes en die rekende hij later af bij mijn moeder. Die Bart van Putten intrigeert me, je moet eens voor me nagaan of hij vroeger op het Dalveen woonde.” Henk: “Nou Kees volgens mij hebben we hem nog niet gevonden, helaas.” Kees: “Ik denk dan dat hij het niet lang heeft volgehouden, waarschijnlijk is hij van school gegaan.”

Hebben jullie wel schoolreisjes gehad? Kees: “Phoe, aan schoolreisjes heb ik helemaal geen enkele herinnering, is dat erg? Of je moet me kunnen vertellen waar we heen gegaan zijn, misschien dat ik dan een helder moment krijg.” We kunnen het opzoeken dus we zoeken weer achter het computerscherm en zochten bij de jaarverslagen 1963. Onderweg kwamen we mijnheer Kagawa nog tegen en het verhaal over de correspondentie met leerlingen uit Japan. Kees: “Ja, ik heb ook nog een Japanse vriendin gehad, toch wel een stuk of 6 brieven mee uitgewisseld, behalve dat het oefenen met Engels opleverde kreeg ik ook nog een Talisman, een of ander gehaakt stofje met Japanse kreten en een houten dingetje wat je als ketting om je nek kon dragen. Oh, ik zie hier: 15 tal schrijfmachines aangeschaft, ja ik heb ook mijn typediploma in Muloverband gehaald. Daar heb ik nog altijd plezier van achter de computer. We zijn dus naar de Heilige Landstichting te Nijmegen geweest met schoolreis, dat zegt me toch wel wat; maar Den Bosch en de roeivijver in Grave ben ik helemaal kwijt.” Dat doet me er wel aan denken dat de Kagawa een Hervormde school was, en dhr. Pot vond het belangrijk dat je zondags naar de kerk ging. Dus je moest je vinger opsteken als je niet naar de kerk ging. Ik mijn vinger omhoog en we zouden de week daarop met z’n allen naar de Engelse kerk gaan, en dat hebben we gedaan, dat had dhr. Pot doorgedrukt. Ook hadden we een Frans boekje en daarbij behoorde een heel dun boekje met verklaringen van de Franse woorden, een woordenlijst, en niet iedereen had dat boekje nog. Zo, dhr. Pot die ging me toch tekeer, dus velen van ons moesten naar boekhandel Verwijs in de Spuistraat om die woordenlijst aan te schaffen en je moest het zelf betalen.” Moet je nog lang werken Kees? Kees: “Nog zo’n 2 ½ jaar, maar ik ben nog wel actief hoor, ik doe nog aan volleybal, tennissen, hardlopen, fietsen en rolleren doe ik ook nog, dat houd me wel in conditie.” Het was dus door de reporter bij binnenkomst goed gezien dat Kees echt een sportman is met een afgetraind lichaam, heel wat anders dan de aanwezige zwem- en reddingsbanden (love handles) om het lijf van uw reporter.
Hoe kijk je nu terug op je Kagawatijd? Kees: “Ja, dat was dus duidelijk nodig. Tegenwoordig kom je zonder diploma nergens, en als je geen diploma’s hebt dan zien ze je niet eens, dus het was nodig dat je zorgde dat je een diploma haalde. Ik denk wel dat we geboft hebben of een gelukkige stek hadden, omdat we daar als de eerste klas zaten; dat de leraren duidelijk hun best deden om alles erin te pompen. Misschien niet altijd tot genoegen, maar ik denk er nu duidelijk anders over als toen en over dhr. Pot dus ook.” Via het rapport van Kees zijn we nagegaan welke klassenleraren hij heeft gehad en zo bleek dat dhr. Vernel de klassenleraar was van de 4e klas, dhr. Pot van de derde en tweede klas (dus duidelijk van de pot gerukt) en dhr. Bleijenberg van de eerste klas. Kees: “Nu zie ik ook dat de cijfers niet al te denderend waren. Ik had daar toch moeite mee, maar nu heb ik toch veel contact met buitenlandse leveranciers uit Polen, Duitsland, Amerika, Japan, Taiwan en Engeland. En dan komen de talen toch goed van pas, en gaat het me toch wel goed af: Engels en Duits, Duits mag ik trouwens graag spreken.

Kees zijn trots een bicolor
Heb je ook hobby’s? Kees: “De sporten die ik reeds genoemd heb; ik mag ook graag naar sport kijken; en mijn kleinkinderen, 5 stuks, Tigo, Reyno, Ferren en de tweeling Jesse en Tara. Eens in de 14 dagen ga ik samen met mijn ex en de 3 oudste kleinkinderen een hele zaterdag op pad van ’s morgens 9 uur tot 18.00 uur en dinsdagmorgen zijn we samen bij mijn dochter en vangen daar de twee kleinkinderen op; mijn ex doet dat trouwens de hele dinsdag maar ik moet ’s middags weer aan het werk. Kees ging even nog wat inschenken en ik zocht voor hem de ontvangen reacties van zijn klasgenoten, Noor van de Kleij, Leen Kool en Leen Spaans, op de website op. Hij heeft ze, soms met een schaterlach maar ook met kreten van herkenning en beaming, gelezen. Kees: “Ja, Noor liet echt niet over zich lopen.” Het interview zat er op, nog even een paar foto’s maken en de mooie planten bewonderen, zeker een hobby van Kees; even als het aquarium met Kardinaalvissen en de mooiste vis van Kees zie je alleen als Kees hem eten geeft. Het is een Bicolor, helemaal zwart met een rode staart. Het was echt een joekel van een vis, alle Kardinalen vielen totaal in het niet. Als allerlaatste bekijken we nog het lavet in Kees zijn badkamer, echt jeugdsentiment: daar zat je vroeger helemaal opgevouwen in, dat lukt me nu echt niet meer. Rest alleen nog dank uit te spreken aan Kees voor de medewerking aan het interview en Leny Jongbloed voor het nakijken van en het meedenken over de tekst.
Wil je reageren op bovenstaande of in contact komen met Kees Nieboer mail dan naar admin@kagawa.nl .


Klik hier om terug te gaan naar Thuis bij .......

PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Pagina Rendering: 0.58 Seconden

:: phpib2 phpbb2 style by phpbb2.de :: PHP-Nuke theme by www.nukemods.com ::