Om op het schoolgebouw terug te komen, het ging goed.
Het ging na 1961 zo goed, dat we het bijgebouw weer in
moesten, want het leerlingenaantal werd te groot.
Een voor de school wel belangrijke gebeurtenis is de over-
gang van Mulo op Mavo onderwijs geweest. In 1968 kwam de
eerste Mavo klas en in 1970 verliet de laatste Mulo klas
de school. De overgang was groot, maar het gaat steeds
beter en binnen korte rijd zal het prima gaan. Wij hebben
nu alleen Mavo-4, maar blijkens het bordje, dat voor het
raam hangt, zal er ook een Mavo-3 afdeling komen.
Aan dat bordje kan je niet alleen zien wie de directeur is
en wanneer die spreekuur houdt, maar daaraan kan je ook
zien dat er alles gedaan wordt om de school een modern
uiterlijk te geven. Dat zie je ook aan de grote letters
die iedereen die voorbij komt, proberen te laten weten,
dat je hier langs een Hervormde Mavo-school komt. En dat
die school bovendien KAGAWA heet, geen feit waaraan je
zomaar voorbij kunt gaan.
Verder is er nog luxaflex opgehangen, welk lawaai ons
lang wakker heeft gehouden. Pas werden we echter weer op-
geschrikt door het geluid van de enorme boor, die bij re-
paraties in het natuurkundelokaal moesten worden verricht,
omdat de ratten de leidingen weer eens hadden doorgeknaagd.
Ja, ik schrijf “weer eens”, omdat dat al vaker is gebeurd.
Daar zal ik tenslotte nog wat van vertellen.
9
|
Toen de ratten pas ontdekt waren, gingen de Heren Vermey
en v. Veller samen de kelder in met een hagelgeweer, om
jacht te maken op de ratten. De Heer Vermey schoot en de
Heer v.Veller zou de dode ratten wel ophalen. Toen ze dach-
ten dat de ratten weg waren, ging de Heer Bijkerk naar be-
neden om in de kelder, op z’n rug liggend, de kapot gebeten
leidingen te repareren. Even later kwam hij doodsbleek
boven. Er waren ratten over hem heen gelopen.
Willy v.d.Hout.
Dinsdagmiddag, half vier. De telefoon gaat. “Met Tuurenhout”.
“Dag Meneer, U spreekt met Willy v.d.Hout, ik zit op de
Kagawaschool en dit jaar bestaat onze school tien jaar en
in verband daarmee geven wij een speciale schoolkrant uit.
Nu wilde ik vragen , of U als oud-leerling van de school
een stukje in onze krant wil schrijven over de tijd dat U
op school zat”.
Na een korte stilte begin ik tegen te sputteren, maar ex-
cuses als slechte schrijverstalenten, geen tijd e.d. mogen
niet baten en uiteindelijk vind ik het toch wel leuk.
Eén van de eerste dingen die me te binnen schieten, zijn
namen als Vernel, Bleyenberg, Bijkerk en niet te vergeten
Pot. Voor deze man was de helft van de school bang en de
andere helft mocht hem graag. Hij was het die kon zingen,
pianospelen, van een podium afvallen en zich voor de klas
stond te scheren.
10
|