Esther, de slavin, wordt gespeeld door Haya Hararoot, een
Joodse actrice. Zij is 2 jaar in het Israelische leger ge-
weest en ging daarna bij het toneel.
Nessala, de Romein, wordt vertolkt door de Ier Stephen Boyd.
Hij heeft o.a. de rol gespeeld van de Ierse agent in de film
"The Man Who Never Was".
Quintus Arrius (tribuun) wordt gespeeld door de Engelsman
Jack Hawkins. Enkele van zijn bekendste films zijn:"The
Fallen Idol", "The Cruel Sea" en "The Bride Over The River
Kwai". Verder speelt hij een van de (hoofd)rollen in "Jane
Eyre" (op het ogenblik in Studio 2000)
Het zijn vooral de decors, die erg opvallen in deze film.
De arena b.v. (een copy van het oude circus in Jeruzalem).
Meer dan duizend werknemers hebben hieraan een jaar lang
gewerkt.
Er werd o.a. in verwerkt: 500.000 kg gips, 40.000 ton wit
zand, 45.000 m. metalen buizen en 11.200 m3 hout. De tribune
moest sterk genoeg zijn om 15.000 figuranten te dragen.
De galeien werden gemaakt naar oude constructietekeningen in
Italiaanse musea.
15 km. pijpleiding moest worden aangelegd voor de 45 fontei-
nen in de romeinse villa. Er werd een poort gebouwd van 23 m.
hoog. 78 paarden (waaronder Lippizaners) werden uit Joegosla-
vië en Sicilië bijeengebracht.
400 pond haar werd afgestaan door vrouwen uit Italië voor het
vervaardigen van pruiken en baarden.
De stoffen voor de duizenden kostuums kwamen uit Thailand en
de wapens o.a. uit Duitsland.
Dit is maar een klein gedeelte van de 6 jaar lange voorbe-
reiding van de film. De opnamen waren in 1958/59.
Het boek Ben-Hur (geschreven door generaal Lew Wallace) is
al meermalen gefilmd. In 1926 kostte de "stomme" verfilming
van Ben-Hur f. 14.000.000,--
De kosten van de moderne verfilming zijn haast niet te schat-
ten, want alleen de 6 camera's kostten al f. 350.000,-- per
stuk. En een uur werken aan de grote scenes f.7.000,--
De film werd geregisseerd door William Wyler en werd voor het
grootste deel opgenomen in de Cinecitta studio's, een paar
kilometer buiten Rome.
Marjan Spaans.
8
|
Madurodam.
Als je op een avond naar Madurodam gaat kijk je, vooral als
je er nog nooit geweest bent, je ogen uit. Als het al een
beetje donker is komt het licht je a.h.w. tegemoet.
Het is beslist de moeite waard om eerst even van boven te
kijken of je al iets herkent (trouwens, dat moest ik wel,
want het regende pijpestelen).
Toen de regen wat bedaard was liepen we om naar de ingang.
Als je de pijlen maar volgt kom je overal langs.
Door een dorp(je), met de typische grachtenhuizen (compleet
met draaiorgel), langs een kermis die gaat draaien als je
er een duppie ingooit. Hij is zo natuurgetrouw, dat je ge-
woon de kriebels kreeg als je naar de achtbaan keek, waar
ze in suizende vaart langs naar beneden kwamen.
Op het Binnehof met de gouden koets vielen druppels waarmee
de paarden doodgegooid konden worden (als ze levend waren
geweest). En de mensen die zaten te zonnen op een flatgebouw
waren een beetje zielig omdat ze tot hun middel in het water
zaten. De brand in de olietanker was voortijdig geblust en
de waterskieërs aan het Eurostrand verdronken, maar verder
viel het nogal mee.
Wat er nog meer was? Een kabelbaan, een uitgebreid spoorweg-
net, autowegen met rijdende auto's, het Vredespaleis, een
stukje binnenstad met het gebouw van de Haagsche Courant
(met nieuws bovenin), Beursgebouw, Dam met hippies, Amster-
damse Westerkerk, Munt, Gouda's Stadhuis, een markt, suiker-
fabriek, het nieuwe Schiphol met de nieuwste rijdende vlieg-
tuigen o.a. verschillende Jets en de Concorde, een voetbal-
stadion met een televisiewagen ervoor, een kazerne waar een
parade is, kortom te veel om op te noemen.
Als je dit gelezen hebt zal je hoop ik, overtuigd zijn dat
het, zelfs als het pijpestelen regent, de moeite waard is om
eens naar al die feestelijk verlichte, voor een groot deel
bewegende of muziekmakende stad te kijken.
Een stad waarin "Nederland op z'n best" is bijeengebracht.
W.v.d.Hout.
9
|