Kagawa
 advertentie



 
 Modules
· Startpagina
· 01. Het begin .. ..en wie zijn wij.
· 02. Opsporing verzocht.
· 03. Klassenfoto archief.
· 04. Schoolfoto archief.
· 05. Schooldocumenten.
· 06. Reünie 27-03-2004.
· 07. Personeelsbestand.
· 08. Thuis bij .......
· 09. Reacties.
· 10. Contact.
· 11. Schoolkranten
· 12. Felicitaties dhr Vernel
· 13. Nieuws archief startpagina
· 14. Wensen 2012-2013
· 15. Familieberichten
 
 Totaal Hits
We ontvingen
3055650
paginabezoeken sinds 6 april 2007
 
Je vraagt je waarschijnlijk af waarom de keuze voor dit eerste interview met een Kagawanees op Leny Jongbloed is gevallen, nou daar kan ik wel een heel verhaal van gaan maken maar in feite komt het gewoon door de verlegenheid en lafheid van deze reporter. Probeer het dilemma maar eens in te beelden, maak zelf maar eens een keuze uit ruim 1000 Kagawanezen. Heel moeilijk hoor, maar hoe ga je dan te werk, je laat gewoon groepen afvallen. Dus helaas voor mijn klasgenoten want die vielen al gelijk af, dat zou weer te gemakkelijk zijn om een klasgenoot te kiezen. Omdat ik ook nog eens zes jaar over de Mulo-Mavo heb gedaan vielen dus al de meeste Kagawanezen af. Uit de kleine hoeveelheid Kagawanezen die overbleven was de keuze vrij gemakkelijk gemaakt, want degene die geïnterviewd werd moest wel een bekende van de reporter zijn, spontaan zijn, haantje de voorste zijn, en de broers of zussen moesten ook op de Kagawa hebben gezeten. En als het even kon moest, gezien mijn verlegenheid en lafheid, ik de laatste jaren wel eens bij haar of hem thuis zijn geweest. Welnu eigenlijk bleef alleen Leny Jongbloed nog over. Haar zussen Elly en Ans zijn ook Kagawanezen, en ik ben in 2004 nog bij haar moeder thuis geweest om een klassenfoto van haar zus Ans terug te brengen nadat Ans die foto bij mij thuis had afgeleverd om te scannen. Dus om dit hele lange verhaal vrij kort weer te geven: De keuze is gevallen op Leny Jongbloed. Helaas voor mij was het uit de leerlingenlijst bekende e-mail adres van Leny niet meer bereikbaar, dus dat was al een tegenvaller, moest ik haar toch eerst bellen om haar nieuwe e-mail adres te weten te komen. Mailen is tenslotte een stuk gemakkelijker dan een telefoongesprek. Na het telefoonnummer te hebben gecheckt en een hoop moed te hebben verzameld toch maar Leny gebeld. Wat een bof ze nam zelf op en haar stem klonk mij bekend in de oren. Haar gevraagd naar haar nieuwe e-mail adres en verteld dat er snel een mailtje kwam met een vraag aan haar waar ze maar goed over na moest denken. Tjonge jonge WAT EEN HELD OP SOKKEN, die reporter.
Leny mailde vrij snel terug dat ze zeer vereerd was om als eerste leerling te worden geïnterviewd maar dat haar hoofd er eigenlijk niet naar stond gezien de gebeurtenis in haar gezin 14 dagen geleden. Omdat ik met mijn gezin in het verre verleden ook een dergelijke gebeurtenis had meegemaakt kon ik dat goed begrijpen en heb Leny en familie geprobeerd mijn medeleven over te brengen. In een van de volgende mails heb ik aan Leny meegegeven dat het interview misschien wel een welkome afleiding was en dat ze daar maar eens rustig over na moest denken. Leny reageerde daar positief op en zou e.e.a. ook nog eens met haar man bespreken. 14 Dagen later heb ik voorzichtig geprobeerd of er al een beslissing was gevallen. Wat een opluchting en feest voor mij toen ik een mail van Leny kreeg met voorstellen wanneer het interview kon plaatsvinden. Leny wou nog wat schoolspullen opzoeken dus het werd dinsdag 22 februari 2011 om plusminus 10.30 uur. Met een bossie bloemen vertrok ik toch wel gespannen richting Den Haag Segbroek, hoe zou dit eerste interview met een Kagawanees verlopen? Het huis waar Leny woont is, zo schat ik, uit 1920, 4 onder een kap, ja eigenlijk het soort huis waar ik stiekum van droom, het heeft iets statigs over zich, ik belde aan en zag even later wat beweging achter de deur ........
......de deur ging open en ja het was Leny, ach wat ouder en hier en daar een rimpeltje maar toch duidelijk de Leny die ik mij herinnerde van vroeger op de Kagawa, haar haren waren opgestoken en ze was wat kleiner dan in mijn herinnering. Ik werd hartelijk begroet en mocht, niet alleen omdat ik een bossie bij me had, natuurlijk binnenkomen.

Uitzicht op ........
Leny had mijn mailtjes goed gelezen want ze wist me te vertellen dat ik liever thee dronk, ze ging dat even inschenken en ondertussen kon ik eens goed de huiskamer bekijken. Het was sfeervol ingericht, de stijl paste precies bij het huis, richting klassiek. Mijn oog viel op een familiefoto, zo dat waren aardig wat kleinkinderen. Leny kwam binnen met het drinken en vertelde mij "dat zijn nog niet alle kleinkinderen", ze hebben er elf en van achter werd een recente foto gehaald, met daarop Leny 's moeder, Leny met echtgenoot Jan, hun 4 kinderen (3 zonen en één dochter) met 2x schoondochters en 1x schoonzoon en de elf kleinkinderen en dat allemaal ter gelegenheid van het 35 jarig huwelijksfeest van Leny en Jan. Leuk hoor, ze kan en mag er trots op zijn. Al snel raakten we aan de praat en ik pakte mijn memorecorder erbij en legde Leny uit dat alles werd opgenomen zodat ik later bij het uitwerken van dit verhaal een geheugensteuntje had. Ja, ja ik weet het, voor degene die het verslag over dhr. Vernel hebben gelezen, ik zal niet twee keer op de pauzeknop drukken want dan ben ik alles kwijt.

februari 2011 Leny Jongbloed
Als eerste kwam het boegbeeld van de Kagawa aan de orde, dhr. Vernel, dat hij vrij dicht in de buurt van Leny woont en nu al 92 jaar is. Leny verbaasde zich er verder over dat ze niet wist dat er een website was, waarschijnlijk omdat ze niet op de reünie is geweest, maar we hebben n.l. in 2004 vlak voor de reünie en in 2007 elke door ons gevonden Kagawanees middels een mail op de hoogte gebracht van de nieuwe c.q. vernieuwde website. Misschien gelijk maar even van de gelegenheid gebruikmakend, verander je van e-mailadres geef het s.v.p. aan ons door!! Het scheelt ons zoveel zoeken en frustraties, een mail aan admin@kagawa.nl is al voldoende. Leny: "Inderdaad dat klopt, bij mijn vrijwilligerswerk, als Laancoördinator voor de politie, werken we ook via de mail en het komt regelmatig voor dat iemand weer een ander e-mailadres/provider heeft en dan moet je daar helaas weer achteraan." Werk je nu nog of heb je gewerkt? "Ja ik heb gewerkt tot de geboorte van onze oudste zoon, daarna niet meer, ik heb rugklachten, maar nu heb ik de handen vol met onze kinderen en kleinkinderen en ik zit ook nog in de cliëntenraad van het verpleeghuis Houtwijk, daar vertoefde mijn schoonvader tot maart van het vorig jaar, hij is daar toen overleden. Nu moet ik binnenkort uit deze raad, ze zijn op zoek naar een opvolger voor mij. Verder zorg ik ook nog voor mijn moeder die hier 900 meter vandaan woont." Ja kon ik beamen, daar ben ik ook nog eens geweest om een klassenfoto van Ans te brengen, maar wonen jullie hier ook al die tijd? Leny: " Neen, we zijn begonnen in de Wormerveerstraat, toen we examen gedaan hadden op de Kagawa zijn we met een groep leerlingen langs leerkrachten en leerlingen gegaan, zo ook bij dhr. Dijkstra in de Wormerveerstraat, niet wetende dat ik daar later zou gaan wonen."
"We hebben daar een flat gekocht en tot onze dochter 4 jaar was gewoond, en nu wonen we hier al weer 27 jaar. Nu de kinderen de deur uit zijn is het huis eigenlijk te groot voor ons twee en het onderhoud aan de tuin is ook veel en zwaar, maar Jan kan volgend jaar met de Vut en dan kan hij mooi de tuin voor zijn rekening nemen."
Leny, wat heb je gedaan toen je van school kwam? "Ik heb eerst zes weken vakantiewerk gedaan bij de Amro bank en ondertussen gesolliciteerd voor een functie in het Leyenburg ziekenhuis, niet in de verpleging maar als afdelingsassistente, ik heb toen ook nog de opleiding doktersassistente gedaan."
Je vertelde me in je mail dat dhr. Vernel op de receptie van jullie huwelijk is geweest. "Ja, en je vroeg of ik daar nog een foto van heb, dat is niet zo, maar ik heb wel ons receptieboek en daarin staat zijn handtekening, we hadden hem een trouwkaart gestuurd en hij is nog geweest ook, zie maar." En vol trots toonde Leny mij de handtekening van dhr. Vernel, ja ik moet toegeven, een heel leuk idee en even zo leuk dat dhr. Vernel geweest is.
"Verder heb ik wat opgeschreven wat ik graag wil vertellen." En ik moet Leny nu toch echt een compliment geven, ze had zich terdege voorbereid op ons gesprek, maar dat blijkt zo wel uit het onderstaande verhaal.
Leny:"Mijn twee zussen Elly en Ans hebben dus ook op de Kagawa Mulo en Mavo gezeten en zijn helaas op jonge leeftijd overleden. Wat betreft de Kagawa tijd van Ans kan Hendrine de Water je misschien nog wel meer vertellen dan ik, zij waren vriendinnen zeker tot hun trouwen. Ans is via Rijswijk en Gouda in Barneveld terecht gekomen en toen de reünie (hier is spake van de minireünies. red.) is georganiseerd kreeg Ans omdat ze ziek was een kaart met de namen van een heleboel klasgenoten, ze vond dat zo ontzettend leuk en het deed haar zo goed, en een van de namen was van Tim Feenstra en die heeft jaren hier aan de overkant gewoond. Hoe klein is deze wereld."
Na het interview is gebleken dat Anja van Veelen achter de zeer gewaardeerde kaartactie zat, het kan niet anders zijn dat zij op de Kagawa Mavo heeft gezeten, geweldig Anja!!
Leny: "Ans is in 2006 overleden op 45 jarige leeftijd, de K ziekte heeft haar 6 jaar parten gespeeld, eerst borstkanker, later botkanker en tenslotte ook nog uitzaaiingen in haar lever. Na haar Kagawa schooltijd is Ans gaan werken bij de PTT, als typiste op kantoor, omdat ze nog deels leerplichtig was moest ze twee dagen naar school (Tinbergen college) en kon ze maar 3 dagen per week werken. Ans is getrouwd, heeft haar man op kantoor leren kennen en liet helaas behalve haar man ook 4 kinderen achter.
Mijn oudste zus Elly was een zogenaamde vroege leerling, jarig in augustus. Zij wilde kleuterleidster worden maar omdat het aanbod groter was dan de vraag is zij zich gaan richten op de verpleging. Omdat je 17 jaar en 7 maanden moest zijn om die opleiding te kunnen volgen heeft ze eerst een jaar op een soort huishoudschool aan de Laan van Meerdervoort hoek Archimedesstraat gezeten en later is zij als hulp gaan werken op de kinderafdeling van het Bethel ziekenhuis in Delft tot ze dus de opleiding kon starten. Na het behalen van haar diploma is ze getrouwd en ze hebben 10 kinderen gekregen. Elly is na een tweejarig ziekbed op 4 september 1995, op 44 jarige leeftijd, overleden ten gevolge van lymfeklierkanker.
Mijn beide zwagers zijn hertrouwd en we hebben nog fijn contact met hen."

Links Elly Jongbloed van 1963 t/m 1967 op de Kagawa Mulo en rechts Ans Jongbloed van 1973 t/m 1977 op de Kagawa Mavo.

Het kan niet anders als je zo op de foto komt te staan ben je echt een: Haantje de voorste.
Leny: "Ook wil ik nog vertellen dat ik ooit longontsteking heb gehad, ik zat in de eerste klas, en de volgende dag zou er een aardrijkskunderepetitie zijn en er werd in de klas al gezegd, wie er morgen niet is, nou dan weten we het al, want dan heb je niet geleerd voor de repetitie. Ik was 's middags al ziek maar ik wilde persé de volgende dag naar school, dat ging dus niet door. Hoe de repetitie is gemaakt dat weet ik niet, ik was alleen voor langere tijd erg ziek. Joke van Putten en Irene Pors kwamen elke middag huiswerk brengen, en onze zwarte poedel zat dan op de koelkast in de keuken, voor het raam, op hen te wachten en ging voor de deur staan janken zodra hij hen zag aankomen.
Ik heb op de website gezien dat Joke van Putten ook al overleden is. Jaren geleden liepen wij na een begrafenis over het kerkhof en toen zagen wij tot mijn grote schrik daar het graf van een andere klasgenote van mij: Cora de Graaf.
Al die treurige voorvallen zoals deze maar ook het overlijden van mijn vader, schoonmoeder, mijn beide zussen en mijn schoonvader en hetgeen we pas ook weer hebben meegemaakt maken toch dat je verandert, vroeger op de Kagawa was ik altijd haantje de voorste, vrolijk, opgewekt en een lachebek maar dat gaat er van af."
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dat beeld wat Leny van zichzelf net schetst ook van haar had, de vrolijke opgewekte meid met een haar vriendelijke lach, en inderdaad dat had ik eigenlijk nu tijdens dit interview nog niet van haar gezien, alhoewel toen ze het over haar kleinkinderen had straalde ze wel. Mijn opmerking van: ja, maar je bent ook ouder geworden, werd toch niet als mogelijke oorzaak door haar aanvaard.
Leny: " Op de Kagawa zaten ook twee zussen Ineke en Geja Vogel, Ineke zat bij Elly in de klas en Geja bij mij. Nu is het gebeurd dat Elly, mijn zus, tegen Ineke zei dat ze in de toen komende vakantie naar een bruiloft ging. "Ohhh, ik heb ook een bruiloft binnenkort." zei Ineke. Toen Elly met mijn oma op de bruiloft kwam bleek Ineke daar ook te zijn, ze gingen dus naar dezelfde bruiloft zonder het van elkaar te weten. Dat klopt ook want zij was een nicht van ons en hij was een nicht van Ineke haar kant. (waarschijnlijk zal hij een neef zijn, een verspreking red.)
Nog een leuke Kagawa ontmoeting maakte ik zelf mee, mijn schoonmoeder was overleden en ik moest toen in het ziekenhuis gaan doorgeven dat de geplande afspraak niet meer noodzakelijk was, later moest ik voor mijzelf nog eens naar die afdeling in het Rode Kruis Ziekenhuis en daar zat nog steeds dezelfde doktersassistente, en die zei: "Jij bent toch Leny Dijkshoorn, maar ken je me niet meer, ik heb net als jij op de Kagawa gezeten." Ik herinnerde me dat niet omdat we niet in dezelfde klas zaten maar nu kwam ik kort geleden met mijn moeder in het Leyenburg ziekenhuis en toen zat ze daar weer, haar naam ben ik vergeten maar ze had kort grijs haar."
"Is dat niet Yvonne Janssen." zei ik nadat ik even in de map had gekeken. Yvonne had bij mij in de klas gezeten en Leny en ik bekeken de klassenfoto en Yvonne leek er wel op aldus Leny. Na het interview heb ik Leny nog wel een mailtje gestuurd met een foto van Yvonne op de reünie in 2004 en eerlijk geschreven dat ik wel een oogje op Yvonne Janssen had en na onze Kagawatijd ik nog eens met haar contact had opgenomen maar toen wel een zogenaamd "blauwtje liep", geinig hè dat je dat soort ervaringen ook nooit vergeet, zou Yvonne het nog weten? Marina, haar vriendin wel bleek op de reünie in 2004.

Leny had zich terdege op het interview voorbereid.
Leny: "Dan heeft mijn dochter niet zo lang geleden ook nog een leuke ontmoeting gehad ze ging haar zoontje Tim naar de peuterspeelzaal brengen en werd daar aangesproken door een van de leidsters: "Ben jij misschien een dochter van Leny Jongbloed, het moet haast wel want je lijkt zoveel op haar." Wat bleek nu die leidster was Anita Beekink en die had bij mij op de Kagawa lagere school en de Kagawa mulo bij mij in de klas gezeten. Mijn dochter wilde maar dat we eens samen naar de peuterspeelzaal gingen, en toen het er eindelijk eens van kwam bleek Anita niet meer daar te werken."
Leny heeft na dit interview wel mailcontact met Anita Beekink gehad.
Leny: "Ook kan ik me nog herinneren dat Dolly Verhagen in onze Kagawa tijd in verband met haar rugklachten een korset van hard leer moest dragen, omdat ik nu zelf vanaf mij 17e problemen met mijn rug heb spreekt je dat natuurlijk meer aan."
Henk: "Het gekke is dat ik me dat van Dolly Verhagen niet kan herinneren, maar ik zat bij haar broer Rob Verhagen in de klas en die droeg dus ook een korset, hij mocht eigenlijk niet meedoen aan gym, maar hij was een echte sportfanaat dus dat korset hield hem niet tegen om aan gym mee te doen, aan of uit hij gymde wel mee."
Leny: "Wat ik me ook nog kan herinneren is dat mevrouw Busink altijd met een krijtje tussen haar getuite lippen zat en dat ze wel eens op school kwam met twee verschillende oorbellen, deed ze dat nu expres? een keer had ze zelfs twee verschillende schoenen aan, deed ze dat nu om aandacht te trekken? En ook altijd karnemelk drinken tijdens de les kun je je dat nog herinneren? En wat ik ook zo erg vond was dat streepjesmapje, als ik dan eens een onvoldoende had dan ging ik met knikkende knieën naar huis.
En mijn zus Elly moest ook nog op zaterdagochtend naar school, ik heb dat gelukkig niet meegemaakt. Wel herinner ik mij als dhr. Hoeve vond dat er iemand lastig was in de klas hij zijn stem verhief en riep "HO EVEN", Hoeve en Ho even was altijd de grap in de klas. Bij dhr. Hoeve ben ik nog wel eens terug gegaan met mijn rapport er stond een 7 voor Frans en volgens mijn berekeningen van de behaalde cijfers voor alle repetities en overhoringen moest dat een 8 zijn. Nou zei dhr. Hoeve dan geven we dat punt toch bij je volgende rapport je houdt het tegoed, en ja hoor bij het volgende rapport had ik een 9 in plaats van een 8. En toen geloofde mijn vader het niet en wilde verhaal gaan halen op school, want een negen kon niet goed zijn, uiteindelijk begreep hij ook dat het twee keer een 8 moest zijn.
En heb jij ook machineschrijven gehad, die leraar heette die niet Kuiper?" Henk: "Neen even kijken .............. dhr. van Haastrecht." Leny: "Jaaaaa, van Haastrecht!! en die tikte altijd met een rijksdaalder op het bureau om de maat aan te geven van het tempo waarin je moest typen. En de jongens moesten altijd sjouwen want hij had de kofferbak van zijn auto vol met typemachines." Henk: " Dat kan ik me niet herinneren ik weet wel dat op of onder het toneel in het grote lokaal ook een berg typemachines stonden. Het gekke is dat ik mij kan herinneren dat Hans de Groot en ik wel eens samen met jou een typeles hebben gevolgd, maar wat dat nu met jou te maken had en waarvoor dat was dat ben ik volledig kwijt. Wel weet ik dat jij altijd voor dhr. van Haastrecht een flesje cola beneden uit de automaat moest halen, kan jij je dat nog herinneren?"
Leny: "Neen, daar kan ik me weer niets van herinneren.Wel heb ik nu nog medelijden met dhr. Ruitenbeek, hij woonde op de Meppelweg, die man moet overspannen van ons zijn geworden, echt zielig voor hem wat we hem toen expres allemaal aandeden. Als mijn kinderen met strafwerk uit school kwamen of klaagden over een leraar, dan zei ik altijd: "Dan zullen jullie het er zelf wel naar gemaakt hebben." Terugdenkend aan hoe wij vroeger zelf geweest zijn. "
"Ik kan me nog herinneren dat ik zo slecht in tekenen was en eigenlijk nog ben. Toch had ik een uitschieter! We moesten een perspectieftekening maken met allemaal bomen aan weerszijden langs een weg. De tekenlerares was mevr. Hoogeveen en op een dag was ze plotseling overleden. De leerlingen wisten niet dat ze ziek was. Heel de school moest naar de gymzaal en dhr. Vernel heeft een nagedachtenis gehouden: met Bijbellezing en gebed. Iedereen was verschrikkelijk onder de indruk.
Dan heb ik hier ook nog twee foto's van de schoolreis van de eerste klas in 1968 naar Schiphol, Artis en de Kennemerduinen. Op de ene foto staan van links naar rechts: Leny Jongbloed, Nelly den Hoed, Marion van de Meer en Dolly Verhagen. Op de tweede foto staat o.a. dhr. Dijkstra. We moeten met meerdere klassen zijn geweest gezien de anderen op de foto's, daarvan weet ik geen namen."
De betreffende twee foto's staan op deze website onder schoolfoto archief en dan onder *****NIEUW*****
Leny:"Ook heb ik hier een schriftje met alle boeken en gedichten die op mijn examenlijst stonden, de genoemde boeken heb ik allemaal gelezen en de gedichten kon ik ook uit mijn hoofd en er natuurlijk ook wat over de inhoud vertellen in de betreffende taal." (zie voor de inhoud van het schriftje hiernaast er moeten meer Kagawanezen zijn met een dergelijk schriftje)
"Ook heb ik nog een werkstuk bewaard dat ik heb gemaakt voor aardrijkskunde, denk ik, cijfer een acht en een half, het gaat over Canada, ik ben toen naar de Canadese ambassade geweest voor materiaal."
Henk: Weet je wat nu zo leuk is, voor de mavo moesten wij verschillende werkstukken maken per vak, dus ook ik ben naar de Canadese ambassade geweest en herken nu gewoon dezelfde plaatjes. Leny: "Het behaalde diploma machineschrijven heb ik eigenlijk nooit meer gebruikt na mijn Kagawatijd, maar sinds we hier thuis een computer hebben komt het wel van pas."
Examenlijst Leny boeken en gedichten
Gelezen boeken van de Nederlandse taal zijn:
Het wederzijds huwelijksbedrog van P. Langendijk.
Ciske de rat van Piet Bakker.
Het bittere kruid; een kleine kroniek van Marga Minco.
De kat in den boom van Marnix Gijsen.
Spaldarg van Jacques Hamelink.

Geleerde gedichten:
Woord van G. Achterberg.
Mens van Leo Vroman.
Gelezen boeken van de Franse taal zijn:
La mission de Slim Kerrigan van Ludovic Boritinon.
Cica van Henri Bacon.
Gedichten:
Le vase brisé van Sully Prud’ homme.
La chanson du rouet van Leconte de Lisle.
Gelezen boeken van de Duitse taal zijn:
Emil und die Detektive van Erich Kästner.
Die wunderbare Lampe van M. Voegeli.
Gedichten:
Ich hab es nicht gewollt van Felix Berner.
Sozusagen ein Mailied (1940) van Mascha Kaléko.
Gelezen boeken van de Engelse taal zijn:
Adventure in Holland van James Brockway.
The Fifth Form at St. Dominic’s van Talbot Baines Reed.
Gedichten:
The Evolution of Light van Anon.
Refugee Blues van Wystan Hugh Auden.
Het bovenstaande verhaal is dus dankzij de uitstekende voorbereidingen van Leny in dit interview opgetekend. Ik bekijk mijn vragenlijst en het merendeel is al aan de orde geweest; nog een paar aanvullende puntjes zijn nog niet besproken. Leny en ik nemen als eerste de drie klassenfoto's (klas 1b 1967-1968, klas 3a 1969-1970 en klas 4a 1970-1971) van haar door met de vraag hoe of wat herinner je nog over je klasgenoten? "Vera Lubach staat inderdaad op geen een klassenfoto, Vera heette de ene keer Lubach en de andere keer weer Peters, dat kwam omdat ze soms de achternaam van haar pleegvader gebruikte, zij woonde in Wateringen en ik ben wel eens bij haar thuis geweest. Hier moet dan ook nog Nelly den Hoed komen staan, zij zat ook bij ons in de klas en staat op een van de foto's van de schoolreis naar Schiphol. Nelly ben ik later ook nog wel eens tegengekomen en ze zei: Jij bent toch Leny Jongbloed." Henk: Ja, je gezicht is niet veel veranderd. Leny: "Als ik mijn haar los draag lijk ik eigenlijk nog meer op vroeger. Oooooh Rita Hofmeester ook al overleden, zij bewoog zich een beetje stijf, statig, net alsof haar haren niet door de war mochten raken. Gea Vogel was altijd wat lacherig net als Gerhard Hinnen, met Irene Pors ging ik ook wel mee naar huis, en Lucia Wagemans was altijd heel erg modern gekleed en toen de hotpants in de mode waren had zij die natuurlijk ook en alle jongens liepen dan naar haar te fluiten, ikzelf was wat conservatiever gekleed. Rieneke de Ruiter was altijd heel erg rap en Hetty van der Sande had last van eczeem, anderen konden dat wel eens vies vinden maar dat was niet zo, ik begreep dat omdat mijn moeder ook last had van eczeem. Hetty woonde trouwens tegenover de school. Edgar Heijmans was altijd opgewekt. Bij ons in de klas heeft ook nog een van de twee gebroeders Samethini, Richard of Paul, gezeten zij waren nogal vrij en daar was ik wat bangig voor. Inge van Amerom zou bij de politie gaan werken en er was ook nog een jongen bij mij in de 4e klas en die kwam met de auto naar school."
Henk: Dat moet Dick Plomp zijn geweest, die was wat ouder en hij was verhuisd naar Zoetermeer en maakte nog wel op de Kagawa zijn school af.
Leny: Dan had je Leen Pronk en Jan Ginder dat waren zachte jongens, ik bedoel rustig en niet zo schreeuwerig, er was ook nog een Peter Spronk die kwam uit het buitenland, ook een hele leuke jongen. En Hans Timmer met zijn krulletjes en Marianne Ruseler, zij was het jaar daarvoor gezakt. Marianne Krijn was ook wat lacherig. "
Henk: Zijn jullie in de 4e klas ook naar het Evoluon in Eindhoven geweest? Leny: "Vaag kan ik me nog wat herinneren maar helemaal zeker weet ik het niet".
Henk: En weet je nog of jullie ook schoolconcerten hebben gehad. Leny: "Neen, niet dat ik weet, ik weet nog wel dat er op vrijdag schoolavonden werden gehouden na jarenlang tegengehouden te zijn door dhr. Vernel, ik ben zelf maar één keer geweest, je kon er o.a. dammen en schaken of in een ander lokaal dansen bij keiharde muziek, ik vond het te schreeuwerig en had het gevoel dat de boel werd afgebroken." Henk: Hoe denk je nu terug aan je Kagawa tijd? Leny: "Ik zou het niet over willen doen, ik vond het gaan werken leuker, ik voelde namelijk dat je als kind veel moest presteren voor je ouders." Henk: Wat moet er beslist in dit interview vermeld staan? Leny: "Nou dat ik dankbaar ben voor hetgeen de leerkrachten voor ons hebben gedaan anders hadden wij zeker niet deze kennis." Henk: Heb je nu ook hobby's? Leny: "Puzzelen: sudocu, handwerken en mijn kleinkinderen, dat is nu het grootste doel in mijn leven."

Leny Jongbloed 1969-1970 klas 3a.
Dan stel ik Leny nog wat vraagjes die ik in de toekomst aan elke Kagawanees ga stellen die geïnterviewd wordt en dat komt dan als een soort paspoort bij het interview te staan, we nemen de vragen door en zie hieronder het resultaat. Eigenlijk is het verhaal nu gedaan, ik krijg nog wel het huis te zien en misschien zeg ik het wel voor de tweede keer maar het huis en de inrichting passen prima bij elkaar, het ademt een prettige naar klassiek neigende sfeer uit. Boven in het babykamertje gaan we nog even op de computer kijken naar het verslag van dhr. Vernel uit de rubriek "thuis bij ......", Leny heeft dus de primeur. Ik moet het verslag maar even laten staan want dan kan ze het helemaal lezen, alleen geeft dat een klein probleem want ik heb het bestand geopend middels mijn wachtwoord, ik kopieer het bestand en zet het in de map "mama". Al snel blijkt dat het bestand niet te lezen is, en ondanks verwoede pogingen komen we er niet uit wat daar de oorzaak van is. Ik laat Leny ook nog even zien waar ze alle schoolfoto's op de website kan vinden. We gaan naar beneden en ik zet de memorecorder uit. Leny vertelt me nog wel dat ze dus eigenlijk sinds haar 17e levensjaar problemen heeft met haar rug, haar tussenwervelschijven in haar rug zijn nu deels verdwenen, hierdoor is ze wel meer dan 7 cm gekrompen, had ik het aan het begin van het verhaal wel goed gezien: "Ze was wat kleiner dan in mijn herinnering".
We namen hartelijk afscheid, Leny ging nog een poging wagen om het verslag over dhr. Vernel te lezen op de computer en ik reed toch ook wel in gedachten over dit interview richting Zoetermeer, sorry voor degenen die op die dag op de A12 door een 80 km rijdende Fiat werden opgehouden. Thuis gekomen was er reeds mail van Leny in mijn mailbox, helaas ze kon het verslag niet lezen, onderweg was ik al achter de oorzaak daarvan gekomen, witte letters van de website (oude stijl) op een wit blad van Word is echt niet te lezen.


Klik hier om terug te gaan naar Thuis bij .......

PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Pagina Rendering: 0.54 Seconden

:: phpib2 phpbb2 style by phpbb2.de :: PHP-Nuke theme by www.nukemods.com ::