Kagawa
 advertentie



 
 Modules
· Startpagina
· 01. Het begin .. ..en wie zijn wij.
· 02. Opsporing verzocht.
· 03. Klassenfoto archief.
· 04. Schoolfoto archief.
· 05. Schooldocumenten.
· 06. Reünie 27-03-2004.
· 07. Personeelsbestand.
· 08. Thuis bij .......
· 09. Reacties.
· 10. Contact.
· 11. Schoolkranten
· 12. Felicitaties dhr Vernel
· 13. Nieuws archief startpagina
· 14. Wensen 2012-2013
· 15. Familieberichten
 
 Totaal Hits
We ontvingen
3056774
paginabezoeken sinds 6 april 2007
 
Het is door het overlijden van dhr. Bleijenberg op 30 augustus 1986 helaas niet meer mogelijk om hem te bezoeken voor de rubriek "Thuis bij......" Wat zouden velen hem graag via een telefoonlijntje naar "boven" nog een keer willen spreken, maar helaas. Toch vinden wij dat we wel een verhaal over dhr. Bleijenberg op deze site moeten plaatsen. Hij was tenslotte eerst adjunct-directeur en later zelfs directeur van de Kagawa Ulo-Mulo-Mavo en behalve één van de boegbeelden ook één van de steunpilaren, zo niet de belangrijkste, waar de school op rustte en op draaide. En we laten ons natuurlijk niet door het wegvallen van dhr. Bleijenberg tegenhouden om onze herinneringen aan hem met andere Kagawanezen te delen. Zo zijn we na overleg met mevrouw Bleijenberg en dochter Anja (ook een Kagawanees) tot uitvoering van het idee overgegaan.
Aan iedere Kagawanees wordt nu de mogelijkheid geboden om zijn of haar goede en/of leuke herinneringen aan dhr. Bleijenberg op deze website in de rubriek "thuis bij....." te laten plaatsen*. We hopen, dat er door alle ingezonden goede en leuke herinneringen aan dhr. Bleijenberg een prachtig verhaal ontstaat. Dat verhaal kan de kleinkinderen (Lisanne, Erik, Tim en David), die hun opa Bleijenberg nooit gekend hebben, misschien wel helpen een beeld te vormen van hun opa en trots te zijn op wie hij was.
Niets houd je tegen om mee te doen!! Dus mail je herinneringen aan dhr. Bleijenberg naar admin@kagawa.nl
of klik hier

*)De redactie heeft het recht om zonder opgave van redenen ingezonden herinneringen niet te plaatsen.
Ik, uw reporter, heb natuurlijk mijn eigen warme herinneringen aan dhr. Bleijenberg, die ik zeker niet vergeet, hij was voor mij toch de belangrijkste man van de Kagawa Mulo – Mavo, en een “soort vader”, dit mede omdat toen mijn eigen vader reeds was overleden. Dhr. Bleijenberg heeft er uiteindelijk toch mede voor gezorgd dat ik ondanks mijn talenprobleem, goed terecht ben gekomen na 6 jaar Kagawa Mulo-Mavo en daarvoor ben ik hem nog steeds dankbaar.
De door mij behaalde cijfers voor overhoringen en repetities voor de vakken Nederlands, Frans, Engels en Duits leken wel op een wals één twee drie, één twee drie en bij goede dagen vier vijf zes, vier vijf zes. Welke Kagawaleerling kan zeggen dat hij drie keer in dezelfde klas heeft gezeten, ik, maar dan wel door een plan van dhr. Bleijenberg: “Als Henk nu dit jaar nog eens overdoet, gaat hij naar de Mavo en dan kan hij twee talen laten vallen.” En het heeft gewerkt!!!!, met tranen in hun ogen namen de leerkrachten bij de diploma-uitreiking afscheid van mij. Misschien omdat ze me zouden missen, ik behoorde na zes jaar toch tot het meubilair of het was omdat de leerkrachten ontroerd waren, het was hen dan toch gelukt mij van school te sturen maar wel met een diploma, ik denk het laatste.
Ja, naar dhr. Bleijenberg keek je met respect, bij hem was het echt geen zooitje in de klas, hij had de touwtjes stevig in handen. En dat kwam alleen al door zijn optreden en houding. Niet dat daardoor niet gelachen werd onder zijn lessen, nee hoor hij had echt humor.
Ook wist hij handig je op allerlei manieren te stimuleren beter je best te doen. Ik herinner me nog wel hoe hij tijdens de lessen boekhouden en handelsrekenen er een soort wedstrijd van maakte tussen de behaalde resultaten van de jongens en die van de meiden. Omdat wij de eerste mavoklas waren hadden we ook nieuwe boeken en het antwoordenboek dat dhr. Bleijenberg bezat was niet echt van hoge kwaliteit, het was dus ook een sport om je huiswerk zo goed te maken dat dhr. Bleijenberg op het bord aan de slag moest om te kijken of het antwoord in zijn antwoordenboek wel juist was.
Dhr. Bleijenberg was ook de grote stimulator voor mij om voor het vak aardrijkskunde een enquête onder de leerlingen van de Kagawaschool te houden over het net aangelegde park “de Uithof”, hemelsbreed 500 meter van de school. Kan iemand zich dat nog herinneren? Ik mocht de lessen (in overleg met de andere leerkrachten) ervoor onderbreken om jullie het enquêteformulier te laten invullen.
En ja rechtvaardig was dhr. Bleijenberg ook. Zo herinner ik me nog dat Jack Boon door een of ander voorval van school werd gestuurd, het leek me leuk daarover iets in het klassenboek te schrijven en het werd iets in de trant van: "Heden is helaas van ons heengegaan onze beste klasgenoot Jack Boon” of zo iets dergelijks.

Dhr. P. Bleijenberg
Toen dhr. Bleijenberg dat las vroeg hij gelijk wie dat had geschreven, ja ik had het gedaan dus stak gelijk mijn vinger op. “Zorg na de les dat het uit het klassenboek verdwenen is” zei dhr. Bleijenberg en verder niets van straf of strafwerk, hij zag toch ook de humor ervan in en kon het “ervoor uitkomen” dat ik het gedaan had wel waarderen, denk ik.
Hans de Groot en ik zijn nog op de avond voor de bekendmaking van de examenuitslag naar dhr. Bleijenberg thuis geweest om te proberen iets van hem te horen of we wel of niet geslaagd waren, nou dat was dus zonde van de tijd en moeite, nee dat zou hij echt niet vertellen en er was ook niets af te lezen van zijn gezicht, behalve dan de pret in zijn ogen.
Dan heb ik natuurlijk ook nog de herinnering aan Piet Bleijenberg, ja u leest het goed, ik schrijf echt Piet Bleijenberg. Waarschijnlijk weten de meeste Kagawanezen wel dat korfbal (Ons Eibernest) de sport van dhr. Bleijenberg was, sorry Piet was. En bij korfbal is het de gewoonte om voor het begin van de wedstrijd je tegenstander een hand te geven en je voor te stellen. Zo was er dus de competitie wedstrijd Olympiaan – Ons Eibernest, en ja hoor ik werd dus de tegenstander van Piet Bleijenberg, nou ik heb het geweten, ik heb als een jonge hond alle uithoeken van het veld gezien, wat had hij een ervaring en truckjes en wat was hij leep. Gelukkig hebben we wel gewonnen, zodat ik die maandag met een gerust hart naar school kon, alhoewel, hij had wel, als mijn persoonlijke tegenstander, een doelpunt gescoord.
Ik verwijs ook graag naar drie anekdotes over hem elders op deze site bij het verhaal van de meiden van klas 4a en 4b 1971-1972; die zij voor het vak maatschappijleer moesten maken “Het was me het jaartje wel”, welke ergens hieronder ook worden weergegeven.

Henk van Huisstede
Dhr. Bleijenberg was nummer 1 van mijn favoriete leerkrachten, maar anekdotes of iets dergelijks heb ik niet. Sorry, maar ik was in die tijd erg veel ziek, kreeg soms niet eens een rapport omdat ik geen repetities had kunnen maken.

Dolly Huisman - Vink.
Dhr. Bleijenberg? tja, ik had een enorm groot respect en ontzag van deze man. Hij dwong respect af. Gaf goed les en was eerlijk. Vernieuwend was hij ook in het geven van onderwijs.

Erna Grol - Vink.

Uit "Het was me het jaartje wel 1971-1972"

Maar niet alleen Bert was de "pieneut", want naderhand bleek dat meneer Bleijenberg in "zijn" vakantie de klos was, want het visuurtje kon hij wel op zijn buik schrijven, omdat "moeder-overste" bevel had gegeven om te witten. De reactie van de klas was natuurlijk medelevend!

6 december 1971: Mijnheer Bleijenberg, die al een tijdje naar onze slaperige gezichten had zitten kijken, merkte op, dat we de avond daarvoor zeker allemaal te laat naar bed waren gegaan. Hij zag ook dat Laurens van de Goed Heilig man een trui had gekregen met prijskaartje en al.

Onder handel loofde meneer Bleijenberg cola uit, aan degene die de opgegeven som voor de volgende dag zonder fouten zouden maken. De volgende dag brak het lesuur Handel aan. Meneer Bleijenberg begon met goede moed de som na te kijken ( hij dacht natuurlijk dat niemand de zogenaamde opgegeven moeilijke som goed had ) Het glunderen verging hem dan ook met iedere regel, zodat hij begon terug te krabbelen, maar natuurlijk ging dat niet op. 8 kregen hun beloning, zodoende zat de arme man de rest van de maand op zwart zaad.
Ook ik heb hele fijne herinneringen aan dhr. Bleijenberg, die eigenlijk altijd mijn favoriete leraar is gebleven. Wat mij altijd is bijgebleven uit de maatschappijleerlessen is, dat hij ons leerde dat je altijd respect voor de ander moet houden. Zo liet hij ons weten dat als we later bijvoorbeeld een relatie zouden hebben, nooit moesten vergeten om naar elkaars verhalen te luisteren. Om niet altijd als haantje de voorste je verhaal te willen vertellen, maar eerst te vragen hoe de ander zijn dag beleefd heeft. Verder was ik van twee vierde klassen de enige die een herexamen had. De keuze was aardrijkskunde of wiskunde. Beide leraren, dhr. Bleijenberg en dhr. Bijkerk adviseerden mij om voor aardrijkskunde te kiezen. Na veel leren en geploeter in de vakantie moest ik dan na die zomervakantie het herexamen doen. Een mondeling examen en een schriftelijke vragenlijst was wat me te wachten stond. Het schriftelijke deel moest ik inleveren bij dhr. Bleijenberg, die voor een klas les aan het geven was. Toen ik de klas binnenliep stelde hij me op mijn gemak en zei tegen de aanwezige leerlingen in de klas dat ik een flinke dobber had gehad, maar dat hij ervan overtuigd was dat ik het goed had gedaan.
Ik vertrok die dag met een grote glimlach op mijn gezicht, want ik had het herexamen gehaald!

Irene Pors, 27-03-2011

Bleijenberg!! Meneer! Persoonlijke sturing aan bijna iedere leerling; ja, dat kan ik mij ook nog herinneren.
Om je te motiveren kreeg je een kort (denk ik) persoonlijk gesprek (geen preek) waarin hij je met een paar zinnen weer wist te motiveren.
Ook een moderne man die aan de hand van liedjes in de "Top 40" je Engels bijspijkerde. Zo zong mijn klas altijd hard het Beatles-nummer: "Judy, in the sky.....", totdat Meneer Bleijenberg de goede tekst op het bord schreef (in disguise). Een tijd lang (jaren 70) heb ik als amateur-journalist wat columns geschreven voor een blad dat niet meer bestaat. Mijn pseudoniem?
Kees Bleijenberg,
natuurlijk. Nooit meer deze man vergeten!

Kees Jan Dellebeke, 30 maart 2011

Ik herinner me de heer Bleijenberg als volgt: zittend op een punt van zijn bureau sigaretjes rokend. Nu niet meer voor te stellen, maar destijds was het doodnormaal. De heer Bleijenberg arriverend in z'n "otootje", dat koekblik dat hij aantrok bij vertrek ;o)
De kopjes koffie die ik van hem kreeg in de lerarenkamer als ik weer eens door ouwe Pot verwijderd was uit de klas. Zijn uitspraak van het Engels. Duvver zei hij als hij Dover bedoelde.

Noor van der Kleij, 30 maart 2011.
Geweldig om al deze leuke herinneringen aan de heer Bleijenberg te lezen. Hij was zeker mijn favoriete leraar. Het verliep in zijn lessen altijd heel geordend en hij wist met veel humor iedereen bij de les te houden. Mede dankzij hem heb ik - ook tot zijn verbazing - een supercijfer voor boekhouden en handel gehaald. Zijn lessen waren nooit saai en hij liet iedereen in zijn waarde.

Ria van den Berg-Lindhout, 3 april 2011.
Vilda von Arnoldi had kort nadat de vernieuwde Kagawa website in de lucht was al in een mail aangegeven dat zij nog wel haar dierbare herinneringen aan dhr. Bleijenberg met ons wilde delen. Toen wij vorige week bij haar informeerde of zij al zover was hoorden wij dat het op dit moment niet zo goed, zeg maar helemaal niet goed, met haar gaat. In afwachting van betere tijden schreef ze wel het volgende:

Dit kun je misschien vast bewaren voor mijn 'verhaal voor Bleijenberg' (die je nog tegoed hebt!) want dan zou ik heel graag willen dat je dit videotje van YouTube erbij plaatst, dan heb je dit alvast, want ook juist nu ik me zo rot voel, biggelen de tranen alweer over m'n wangen bij het horen van de stem van Karen die deze prachtige woorden zingt (en dit lied wil ik dan natuurlijk (o.a.) opdragen aan mijn lievelingsleerkracht P. Beijenberg):
"SOMETIMES" van The Carpenters
http://www.youtube.com/watch?v=s0vAX7e86AY&feature=related
Sometimes
Sometimes not often enough
We reflect upon the good things
And those thoughts always center around those we love
And I think about those people who mean so much to me
And for so many years have made me so very happy
And I count the times I have forgotten to say thank you
And just how much I love them


Vilda von Arnoldi, 28 mei 2011
Het eerste wat bij mij opkomt is het volgende:
Tijdens het eindexamen heb ik me een keer verslapen (ongelooflijk, maar waar). Ik werd om 9.20 uur wakker gebeld door dhr. Bleijenberg, waarom ik niet op school was. Ik woonde een paar minuten van school vandaan, dus om 9.30 was ik op school en mocht toen nog meedoen met examen wiskunde.
Na het examen liet hij mij de reglementen lezen, waarin stond dat als je zonder geldige reden te laat op examen kwam, je de toegang geweigerd mocht worden.
Met andere woorden, hij had me ongelooflijk gematst !!


Ron Jungschlager, 6 juni 2011

Klik hier om terug te gaan naar Thuis bij .......

PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Pagina Rendering: 0.57 Seconden

:: phpib2 phpbb2 style by phpbb2.de :: PHP-Nuke theme by www.nukemods.com ::